|
|
|
|
|
          
|
# 22-03-2008 #
Het is Pasen. Dagen van gezelligheid, eieren zoeken, familiebezoekjes en lekker luieren in huis en de races. Vroeger was eerste paasdag voor ons altijd een luier en hang dag. Uitrusten want op tweede paasdag waren wij standaard op Zandvoort te vinden. De start van het raceseizoen en de start van een seizoen met vrienden, een geweldig team, gezelligheid en weekenden vol lol! Ik kan me bijna nog iedere paasrace herinneren. De allereerste waren bij ons team, daarna als medewerker van de NAV en daarna weer terug bij ons superteam. Soms hadden we prima lente weer, andere keren hadden we stortregen en één keer was het zelfs snikheet en 25 gaden. Maar altijd hadden we veel plezier en was het enorm gezellig. Ons team heeft ons altijd enorm in de watten gelegd en we waren er altijd thuis. Zelfs Alex huppelde op die dagen altijd intens gelukkig over de paddock. Samen met pappa rennen door de duinen, ijsjes en frietjes eten, maar vooral altijd samen lol maken. Dit weekend is het ook weer de start van het raceseizoen, ook dit jaar sponsoren we weer ons team. Alleen doen we het dit jaar anders. Net als alles de laatste maanden, anders…. We kijken uit naar de geplande races en we hebben er erg veel zin in! Ook deze paasdagen staan voor mij in het teken van lente. Alhoewel, ik was vanmorgen met de honden buiten en het was enorm koud. Nu als ik naar buiten kijk en zie de sneeuw langs het raam dwarrelen. Goed we zullen maar zeggen dat lente een gevoel en belevenis tussen de oren is dit jaar. Ik ben dan ook gisteren begonnen aan de grote lente schoonmaak. Juist nu was daar een uitgelezen weekend voor. Begonnen bij de zolder. Voor Ludo’s geboorte hadden we de zolder helemaal opgeknapt, maar toen onze mini man er was is alle rommel van zijn kamertje naar de zolder verhuisd. Resultaat een heuse atletiekbaan. Je kon er hordelopen, poolstok hoogspringen, hinkstap verspringen en zelfs trampoline springen. Mijn hemel wat kan een mens in 9 jaar een enorme berg troep verzamelen. Ondertussen ben ik al een bijna een achtertuin vol aan bende en hoofd vol herinneringen verder! En nog ben ik niet klaar. Nog steeds een enorme berg dozen door te worstelen met foto’s, boeken en andere emotionele dingen. Tja dan kijk ik weer even naar buiten en denk, toepasselijk! Dwarrelende sneeuw en donkere wolken. Ik ben aan de schoonmaak begonnen omdat ik hier weg wil. Nieuwe start met de zaak, dus waarom geen nieuwe start voor ons drietjes. Samen met mijn toppertjes een nieuw leven beginnen. Na alle gedoe van de laatste maanden is dat echt iets waar we aan toe zijn. Want als ik terug kijk naar de afgelopen tijd ben ik wel op een ongelofelijke harde en soms pijnlijke manier geconfronteerd met mensen om mij heen. Zo ben ik er achter gekomen op wie ik kan bouwen en wie ik kan vertrouwen. Ik weet nu wie mijn vrienden zijn. Ik weet dat mensen soms achterlijke verhalen vertellen om hun eigen aannames kompleet te maken. Dat hulp inderdaad uit onverwachte hoek komt. En eigenlijk dat je vooral jezelf moet blijven, jezelf vertrouwen en in jezelf moet blijven geloven. Zeker wanneer er stoorzenders om je heen lopen die proberen je uit het veld te slaan, al hebben ze vaak geen idee waar ze nu feitelijk mee bezig zijn! Dat soort mensen heb ik dus echt serieus medelijden mee. Je zal toch maar zo’n stakker zijn die in het duister tast, en het zelf niet eens doorhebben……. Jezelf steeds afvragen, als je voor de zoveelste keer je neus stoot, hoe dat nu toch komt! De reden waarom mensen zulke dingen doen, daar kan ik alleen naar gissen. Misschien zijn te kortzichtig, of doen ze het uit eigenbelang, misschien zijn zelfs jaloers! Ik weet het niet. Ik ben in ieder geval klaar met dat soort mensen en heb besloten daar geen negatieve energie meer in te steken! Ik ben positief, ga een mooie toekomst tegemoet en samen met de kinderen er een absoluut feest, en een gelukkig leven van maken. Met zijn drieën zijn wij sterk en met de hulp van de juiste mensen, kan niemand ons meer uit het veld slaan! Allemaal een super gezellig en warm Pasen toegewenst!
Zo bijna een maand voorbij en eindelijk ben ik er weer. De dag na Ludo’s verjaardag is mijn laptop gecrasht en het heeft even geduurd voor ik de bestanden heb kunnen overhalen om weer verder te kunnen. Goed even terug in de tijd. Ludo’s verjaardag, dat was echt een feest. De avond ervoor hebben mijn moeder en ik ons het hommeles geblazen aan de ballonnen en hebben we het hele huis overdadig versierd. Was een prachtig gezicht. ’s Morgens toen we wakker werden keek Ludo zijn ogen uit, maar Alex had de meeste lol om alle feestelijkheden. Ze stond direct te trappelen om Ludo’s cadeautjes open te mogen maken. De rest van de ochtend hebben we met zijn alle met zijn cadeautjes gespeeld en heb ik de laatste boodschapjes gedaan. ’s Middags hebben we met zijn vieren de taart aangestoken en een poging gedaan om Ludo het kaarsje uit te laten blazen. Wishful thinking noemen ze dat ook wel. Gelukkig was Alex zo attent om haar blaasje te lenen en zo Ludo te helpen. Daarna een flink stuk voor hem afgesneden en aan hem gegeven.. Mooi tafereeltje! Hij wist er goed raad mee. Eerst pakte hij zijn bordje en hield deze onderste boven om te zien hoe lang de taart zou blijven plakken. Niet lang! Met een splets kwam het op zijn tafeltje van zijn kinderstoel terecht. Luid lachend begon hij de intensiteit van de taart te testen en begon de taart naar hartelust te kneden en te knijpen. Later in de middag en in de avond hebben we eigenlijk continue aanloop gehad en hebben we een erg leuke dag gehad. De rest van de maand is om gevlogen. Ik ga hem maar een keertje kort samenvatten, om niet al te veel in herhalingen te vallen. Druk is wel het sleutelwoord wat hier de boventoon voert. Het nieuwe pand, waar ik bijna dagelijks ben, begint al aardig op te knappen. Alle plafonds en muren zijn strak gestuukt en ze zijn al volop aan het schilderen. Om de verwarmingen op de eerste verdieping hebben ze mooie nieuwe ombouwen geplaatst en de lambrisering op die verdieping wordt ook erg mooi. Een paar kleine probleempjes, als een keuken afvoer die door de vorige eigenaar op de regenwaterafvoer was aangesloten, zijn verholpen. En dan vinden ze het vreemd dat het onder het pand zo nat wordt en dan sluiten ze daar weer speciaal een pomp voor aan!! Logisch bedacht toch?! Op de zaak loopt het lekker en ik begin naar mijn idee wel aardig mijn draai te vinden. Al vind ik wel dat ik er te weinig tijd kan besteden, maar ik hou vol dat het verandert zodra we naar het nieuwe pand zijn verhuisd! Daar kijk ik dan ook echt naar uit, zo lekker om de hoek, dat ik bijna kan kruipen naar kantoor! Alex, die is ook aan het opknappen. Speel therapie heeft twee weken stil gelegen en ze is zo vrolijk dat ik bijna zou zeggen dat ik mijn oude tuttie weer terug heb. Ik zeg het wel voorzichtig, want ik zie ook wel in dat er niets moet gebeuren om haar weer in een dalletje te krijgen. Wel heb ik samen met haar psycholoog en therapeut (ja mevrouw wordt door twee professionals begeleid) afgesproken om de therapie even te stoppen. Zij konden toch nog steeds niet echt tot haar doordringen en de dagen na haar bezoek aan de therapie was ze erg onrustig en had ze veel nachtmerries. Ik laat het er dus maar even bij. Wanneer Alex er aan toe is komt ze daar vanzelf wel mee. Zeker naarmate ze wat ouder wordt zal dat ook beter gaan voor haar om te bewoorden wat haar dwars zit. Nu is ze gewoon een gezellig druk meisje die weer heerlijk door de kamer huppelt en erg blij uit haar oogjes kijkt! (En ik dus ook). Ludo die heeft een nieuwe episode in zijn leventje aan laten breken. Meneertje kan nu toch eindelijk staan. Jammer alleen dat hij niet weet hoe hij weer kan gaan zitten. Dus als hij een paar minuutjes aan de boxrand heeft staan hupsen, zet hij luid zijn keeltje op om te laten weten dat hij moe is en graag wil zitten. Verder is hij nog steeds het eeuwig lollige en vrolijke kereltje als altijd. En oja wat ook wel lollig is om te vertellen. Ludo heb ik ingeschreven als de baby voor Gooische Vrouwen. Daarin zou hij dan de baby van Linda de Mol gaan spelen. Ik heb me suf gelachen en heb de stoute schoenen aangetrokken. Status?? Ik heb mail terug dat zijn foto’s zijn door gestuurd naar de productie en of ik de draaidagen vrij wilde houden…. Goed wordt vervolgd zullen we maar zeggen. Voor de omgeving heb ik schijnbaar mijn totale uiterlijk verandert!! Er is inderdaad wel iets aan mij verandert maar niet mijn totale uiterlijk. Ik heb namelijk sinds een week een bril! Na weken lang ’s avonds hoofdpijn te hebben, ben ik maar eens de oogjes laten testen, en ja de jaren hebben ook op mij grip gekregen, ik had een brilletje nodig. Gelijk voor de leuk maar twee montuurtjes uitgezocht, kan ik tenminste een beetje afwisselen. En verder? Gaat wel lekker. Natuurlijk omdat het met Alex een stuk beter gaat en ik op de zaak mijn draai begin te vinden, is allemaal wel positief. Ik heb ook erg veel zin om een keertje uit te gaan. Dus daar ga ik maar snel gehoor aan geven. Eens flink de remmen los en lang leven de lol!!!!
|
|
|
|