|
|
|
|
|
          
|
# 30-09-08 # Wederom een bonte dag uit het leven van……
Vandaag was het een bijzondere dag, in alle opzichten. Vanmorgen om 10 uur hadden we een afspraak in het nieuwe huis….nu vallen er een aantal lezers van hun stoel! Ja, ik heb een nieuw huis gekocht en ga dus van het oude adres vertrekken. Weg uit een buurt vol van nieuwsgierigheid en achter gordijnen glurende buren, weg uit een straat waar we met veel plezier 9 jaar hebben gewoond, afscheid nemen van een huis waar heel veel is gebeurd. Het huis waar we zijn getrouwd, waar allebei onze kinderen zijn geboren, maar ook het huis waar ik van Herman afscheid heb moeten nemen. Dat huis waar ik de laatste tijd met heel veel gemengde gevoelens heb gewoond. Dat huis, ga ik dus verlaten. Een nieuw leven waarin alles is veranderd, een bedrijf om te runnen, in een prachtig nieuw pand, maar nu dus ook in een nieuw huis. Een verse mooie nieuwe start op een nieuwe locatie! Vandaag was dus de dag van de overdracht Om 10 uur dus eerst op het nieuwe adres en daarna om 11 uur bij de notaris. Geweldig!! Wat voel ik me nu een enorme groot grond bezitter met twee huizen. Na de overdracht zijn we het sanitair voor de nieuwe badkamer gaan bestellen. In het nieuwe huis komt een nieuwe badkamer en een extra kamer op de tweede verdieping De rest van het huis heeft het gebruikelijke onderhoud nodig. Behangen, stuken, verven en de vloeren moeten onder handen worden genomen. Al met al zeker een week of 8 verbouwen en klussen. Toen we thuis kwamen had ik contact met de dierenkliniek over Asaay. Het ging de laatste dagen slecht met haar, ze deed steeds agressiever en ging de meest debiele dingen opeten, inclusief mijn vingers als ik haar de medicijnen of water wilde geven. Om 16 uur moesten we bij de kliniek zijn. Daar aangekomen was er geen weg meer terug. De tumor die Asaay had was in een ver gevorderd stadium en was de meest kwaadaardige vorm die een beest kan hebben. We hebben ook van Asaay afscheid moeten nemen. Ze heeft gevochten tot het laatste moment. Haar eerste prikje om haar kalm en slaperig te krijgen, wist ze goed tegen te houden, maar bij het tweede prikje ging ze uiteindelijk rustig slapen. Daarna heeft ze haar narcose prik gehad en sliep ze heel rustig in! En dan sta je daar, met rood doorlopen ogen en tranen die in grote druppels over mijn wangen vloeien. Mijn gezicht diep begraven in de heerlijke witte vacht. Mijn scheetje die op commando kon praten, de enige Husky in de verre omtrek die wel luisterde en los kon lopen. De heerlijke troel waarvan ik haar vacht in de zomer zo vervloekte omdat die meer op de grond en op mijn kleren zat dan op de hond zelf. Godver wat is het toch enorm klote om één van je beesten weg te moeten brengen. Toen we thuis kwamen hebben we Alex verteld dat Asaay nu ook in de hemel is. Bij pappa! Alex is boos! Ondanks het feit dat ze het voor pappa fijn vindt dat hij nu ook een hondje heeft om mee te spelen, vindt ze het niet eerlijk dat zij Asaay nu moet missen. Gelukkig was haar verdriet weer even over toen we naar het nieuwe huis gingen en ze haar nieuwe slaapkamer mocht uitzoeken. Haar gezicht klaarde direct op en ze heeft heerlijk door het huis lopen rennen en liet vol trots aan opa en oma zien welke kamer van haar wordt. Toen we net thuis kwamen was ze nog steeds erg blij met ons nieuwe mooie huis maar vooral met haar nieuwe kamertje. Nog wel even een paar dikke tranen omdat ze Asaay miste. En bij het slapen gaan heeft ze nog even heel stilletjes uit het raam gekeken en zei ze heel schattig: ”Pappa, veel plezier met Asaay en slaap lekker!” Morgen…..hahaha ja dat is ook een leuke. Een heleboel mensen weten het al en ik maak er ook geen geheim van. Morgen ga ik onder het mes. Ruim 16 jaar geleden heb ik een borstverkleinende operatie gehad. Jammer dat in die tijd zulke operaties met iets minder zorg werden uitgevoerd dan tegenwoordig. Eindresultaat een niet zo’n mooie voorgevel. En ja, wanneer je dan ook nog eens twee zwangerschappen hebt gehad is er van iedere vorm van mooie borst partij niets meer terug te vinden. Dus we gaan de voorgevel eens knap laten renoveren! En na alle jaren van ergernis wanneer ik in de spiegel keek ga ik met bijzonder veel plezier morgen naar de kliniek! Spannend maar vooral erg leuk!
# 22-09-2008 # 'The good and the bad times'
Soms zit het mee, soms zit het tegen! Zo was het beeld van de afgelopen twee weken. Het rouwproces heeft zich echt definitief in gang gezet. Daar kan ik niet meer omheen. Ik heb hele goede dagen, maar ook hele verdrietige dagen. Op zich kom ik de dagen overdag prima door, voldoende afleiding door mijn werk en in het weekend door de kinderen, maar ’s avonds, ja dat is een ander verhaal. Dan gaan de gedachten nog wel eens dwalen en dan komen goede maar ook wel eens minder goede herinneringen naar boven. Dat brengt regelmatig de nodige tranen met zich mee, deze gaan gepaard met een enorme dosis missen, onbegrip maar ook boosheid. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat er ook boosheid uit zou komen. Al kan ik wel mee omgaan, blijft het soms best lastig combineren. Daarbij komt, dat ik deze week nog al eens geconfronteerd werd met oneerlijkheid……. Grrrr dat maakt me soms echt heel nijdig. Grappig blijft wel dat er nog steeds mensen in de veronderstelling leven dat dingen niet uitkomen. Ik zal een voorbeeld geven. Er zijn een aantal mensen die in mijn gezicht heel enthousiast roepen dat ze enorm blij voor me zijn dat ik in Marc zoveel steun heb gevonden, maar als ik dan spontaan te horen krijg (uiteraard via een ander kanaal) dat men toch eigenlijk wel vindt dat het allemaal erg snel gaat, word ik boos!
Mensen, nogmaals, niets menselijk is mij vreemd. Ik kan echt heel veel
hebben. Ook als mensen vinden dat het allemaal te snel gaat. Maar doe
mij nu even een lol en zie me even voor vol aan zeg! Zeg me gewoon de
waarheid!! Ik kan er echt wel tegen wanneer je zegt dat je blij voor me
bent, maar toch het gevoel hebt dat het allemaal wel erg snel gaat! Afgelopen vrijdag ben ik spontaan op de kappersstoel gaan zitten en heb ik mij, door mijn allerliefste schoonzusje een geweldige nieuwe look laten aanmeten! Hoe het geworden is zien jullie de volgende keer in het nieuws als ik van onderstaand weekend de foto's ga plaatsen!! Afgelopen weekend hebben we een super gezellig weekend gehad met de Spaargarens! Het voltallige gezin lande zaterdagmiddag op onze stoep. Met alle gastvrijheid die we hebben kunnen vinden hebben we ze met open armen ontvangen, voorzien van een 5 gangen diner en de nodige alcoholische versnaperingen. Mister Spaargaren himself ontpopte zich tot een geweldige DJ en we hebben de rest van de avond in een razend tempo de hele 70er en 80er jaren qua muziek te verwerken gekregen! Echt enorm gezellig en enorm gelachen!! Maar met een promillage boven de toegestane norm, zijn ze lekker bij ons op zolder gestrand (de kinderen waren al enige tijd onder zeil). De volgende ochtend hebben we gezellig met 8 man ontbeten en hebben we het hele circus in de auto geladen en zijn we naar Scheveningen gegaan. De kinderen hebben daar heerlijk gespeeld in het zand en de mamma’s en de pappa’s hebben genoten van een goede welverdiende lunch! Kortom, zeer geslaagd en we zien ze graag weer op onze deurmat verschijnen!!! Gezellig!!!
Vandaag was weer even de andere kant van de medaille aan de beurt.
Asaay (de husky) was het weekend al een beetje raar aan het doen bij
het water drinken, ook liet ze haar eten staan. Vanmiddag belde mijn
moeder bezorgd op dat haar toestand nu wel ineens heel ernstig was. Dus
met gillende spoed ben ik met haar naar de dierenarts gegaan. Godverdomme klote zooi Wordt vervolgd……….
# 09-09-2008 # Don’t Judge a book by it’s cover!
Vandaag 10 maanden zonder Herman, vandaag tientallen ervaringen en
gebeurtenissen rijker. Het zou dan ook niet in mijn leven van dit moment
passen, als ik ook deze afgelopen weken, niet het één ander zou hebben
meegemaakt!
In de weken voor de vakantie kwam Marc ’s avonds ook nog wel eens langs om mij de heerlijkste Jamie Oliver gerechten voor te schotelen (wat betekend dat ik weer volledig terug ben op mijn oude gewicht en moet uitkijken dat is niet doorschiet). Het gebeurde ons ook regelmatig dat de hoofden weer eens omzwaaide als we samen voorbij liepen bij het uitlaten van de hondjes. Sterker nog, we hebben mensen letterlijk tussen de gordijnen door zien gluren en er waren er ook bij die elkaar op de bank met een elleboog aanstoten. Ik schijn nogal wat teweeg te brengen in de buurt. Toen we in het laatste weekend samen met Sophie als de Flinstones, met zijn vijven boodschappen gingen doen, hebben we gierend van de lol door de plaatselijk AH gelopen. Jammer dat we geen andere hadden uitgezocht! Ook nu weer was er een persoon die er de noodzaak van inzag om zich met mijn leven te bemoeien. Met opmerkingen waaruit je duidelijk kon opmaken dat er gekletst werd in de buurt. Grappig was wel toen Marc de opmerking plaatste of ze het ook niet vond dat het allemaal wel erg snel was gegaan, ze met stomme verbazing wegliep en ze bij onze thuiskomst stond te wachten om met het schaamrood op de kaken haar excuses te maken. De boodschap was duidelijk overgekomen en ze was tot de conclusie gekomen dat het niet zo handig en nog minder leuk was om je op zo’n manier met andermans leven te bemoeien. Zeker niet als de conclusies die getrokken zijn gebaseerd zijn op domme roddels en achterklap. Dus redelijk confuus en verward en nog steeds voorzien van schaamrood op haar kaken verliet ze ons weer. Jammer voor haar was ze geen steek opgeschoten en wist ze nog steeds niet van de hoed en rand….
Toen was het eindelijk 30 augustus en de dag dat we van een heerlijke
week vakantie gingen genieten. De vlucht verliep voorspoedig en bij
aankomst op Hurghada viel er een hele dikke warme deken om ons heen. Zo
dat was even wennen. We werden snel naar ons hotel verplaatst en daar
aangekomen konden we nog net aan het late diner schuiven. Op zich was
het een ideale vakantie. Alleen maar liggen op een zonnebed, de drankjes
werden aangevoerd nog voordat we ze leeg hadden, de temperatuur was
overdag 42 graden in de schaduw en ’s avonds zo rond de 30 graden.
Wanneer we niet aan het zwembad in de zon lagen waren we wel aan het
zwemmen om af te koelen. Het ontbijt en de lunch waren helemaal prima,
het diner was voor mij iets minder, maar met een dagelijkse portie
knoflook pasta heb ik me aardig staande weten te houden. We hebben ook
nog een hele stoere uitstap gemaakt en ons naar de stad laten vervoeren.
Gruwel wat erg. Stel je voor, een enorme vuilnisbelt, plaats op diverse
willekeurige plaatsen een bom, breng het geheel tot ontploffing, begin
vervolgens met het plaatsen dan wat muren die dan gebouwen voorstellen
en je hebt Hurghada! Dan ben je er overigens nog niet. Stap uit je taxi
en het feest gaat pas echt beginnen. Uit iedere plaatselijke gepaste
onzinartikelen winkel komt er dan een eigenaar naar buiten gerent die je
met beide armen vastgrijpt om je zijn winkel in te trekken, dit alles
onder het toeziende oog van een enorme luid toeterende colonne taxi’s
die stapvoets achter je aanrijden om een ritje te scoren. Geloof me dat
is pas echt op en top genot! De enige winkel waar we uiteindelijk naar
binnen zijn gevlucht was er één waar ze prachtige leren kleding
verkochte. Ik ben al heel lang opzoek naar een hele lange leren jas. Ja
jammer Anneke maar met mijn lengte gaat dat in een land met inwoners met
een gemiddelde lengte van 1.65 echt niet lukken. De langste jas die ze
me konden laten zien kwam net over mijn knieën. Maar toen de eigenaar
zei dat het geen enkel probleem was om er één op maat te laten maken
begon mijn humeur weer enorm te stralen! Na een kleine twee dagen kon
ik hem ophalen en dat alles voor het lullige bedrag van 110 eurootjes!
Ergens halverwege de week begon ik me wat ongemakkelijk te voelen en uiteindelijk uitte zich dat in een enorme stormvloed van tranen. De lang uitgebleven tranen begonnen spontaan te stromen. En de beerput ging open. Alle emoties kwamen er ineens uit en voelde me heel verdrietig, ik miste Herman enorm maar was tevens ook erg boos en voelde me in de steek gelaten. Onbegrip en de waarom waren er ook weer, alleen nu voorzien van enorme snikken en veel, heel veel tranen. Deze keer bleef het niet bij een huilbuitje, maar zijn er nog vele gevolgd. Ik ben enorm blij dat ik daar niet alleen was, ik weet niet of ik dat had aangekund. Marc heeft me echt geweldig opgevangen en ik had me geen lievere en grotere steun kunnen wensen op die momenten. We hebben veel met elkaar gesproken en ik heb veel gehuild maar op een gegeven moment ging ik me toch een beetje terug trekken. Na aandringen van Marc kwam het hoge woord eruit. Ik voelde me toch wel erg bezwaard dat ik van die intense verdrietige momenten had, maar ook dat ik het erg moeilijk vond om Marc uit te leggen dat ik op die momenten zo enorm Herman zat te missen terwijl hij daar als mijn nieuwe vriend, waar ik dus ook van hou, bij zat. Het voelde zo raar en zo dubbel. Maar Marc had ook daar weer een heel geruststellend antwoord. Hij vertelde me dat hij op de eerste plaats wist waar hij aan begon toen hij voor mij koos, hij wist tenslotte dat ik tot de vakantie pas één keer echt verdriet had gehad en dat het er toch uit zou komen. Maar toen ik nog een keer benadrukte dat ik het allemaal wel een beetje dubbel vond kon hij dat ook heel mooi en begrijpend uitleggen. Simpel zei hij, wanneer je een vriend verliest kan je verdrietig zijn en andere vriendschappen nog steeds koesteren en als moeder van twee kinderen kan je toch ook van allebei de kinderen evenveel houden, waarom zou je dan niet van Herman kunnen houden en hem missen nadat hij is weggevallen en je tegelijkertijd toch ook van mij kan houden! Zucht……. Dat ik dat zelf niet had bedacht!
Zondagochtend om een uurtje of 5 zijn we thuis gekomen. Alex en Ludo waren bijna direct wakker en vlogen ons letterlijk in de armen. Heerlijk om die blijde snuitjes weer te zien. Heerlijk ook om weer thuis te zijn. En wat betreft Egypte?? Voor mij een land waar ik niet snel weer naar toe zal gaan maar het was absoluut een vakantie om nooit meer te vergeten!
15-08-2008
Geen bericht is goed bericht. In dat motto ben ik al wat langere tijd stil hier op mijn weblog. Het is vakantietijd en alles gaat wat rustiger. Helemaal heerlijk. Ik neem tussendoor vrij om met Alex leuke dingen te gaan doen en even met haar van quality time te genieten. De afgelopen weken waren ook gevuld met gezelligheid. Want ja, stil zitten is niet iets wat ik heel erg goed kan, dus zo hebben we een heerlijk bezoek gebracht aan Blijdorp en zijn we een dagje op het strand geweest, hebben het Wateringse zwembad onveilig gemaakt en zijn we heerlijk wezen winkelen. Ben ik naar de Dance Parade geweest en een After Party (die was een tikkeltje minder geslaagd). Mijn verjaardag was onverwacht heel gezellig en bijzonder druk. Na een paar smsjes te hebben verstuurd om even een borrel te halen, zat die dag ineens mijn huis bommetje vol met allemaal vrienden. Onwijs gezellig en ik heb er heerlijk van genoten. Had ik ook niet bedacht toen ik van de daken gilde dat ik er niet aan wilde geloven dit jaar! Blijdorp was ook en enorm succes. Alex heeft een schattig nieuw vriendinnetje en zo was het plan al snel ontstaan om met de dames Haring op pad te gaan naar Blijdorp. In mijn heerlijke nieuwe auto reden we zo richting Sophie om haar en haar vader op te halen. Bij de afslag keek ik in mijn achteruitkijkspiegel en zag een Belgische ijswagen in volle snelheid op mij afkomen. Gelukkig had ik de helderheid van geest om zo snel mogelijk de vluchtstrook op te duiken. Daardoor schampte de koele meneer uit België mijn linker achterkant en knalde in volle vaart op mijn gewezen voorganger...... Met een uur vertraging zijn we uiteindelijk in Rotterdam beland waar we een heerlijke zonnige dag hebben gehad. En de dames hebben met volle teugen van elkaar, de dieren en de speeltuin genoten! En verder ben ik sinds dinsdag bezig met een Management training. Die gaat de komende tien weken mijn aandacht bezighouden. En heb ik ook maar eens de knoop doorgehakt en een vakantie geboekt naar Egypte! De prikken heb ik ook al gehaald dus ik ben er helemaal klaar voor. Heerlijk een week lang, voorzien van een all-inclusive bandje, genieten van veel zon, veel rust, strand en zwembad. Walgelijk ik weet het, maar iemand moet het toch doen. Kortom, eigenlijk allemaal normale dingen en niet al te druk. Nu op naar de vakantie!!!
|
|
|
|